De auteur geeft diversiteitsworkshops in Amerikaanse bedrijven. Ze zag hoe 'witte' werknemers telkens in het defensief schieten zodra ze beschuldigd lijken te worden van racisme. Zelf heeft ze er als blanke Amerikaanse ook lange tijd over gedaan, schrijft ze, om in te zien dat het bij racisme niet alleen of in de eerste plaats om 'slechte' mensen gaat, maar ook en vooral om een systeem dat 'witten' blijft bevoordelen, ten nadele van 'gekleurde' mensen, in het onderwijs, bij huisvesting, de verdeling van de betere banen, in de culturele sector. De auteur meent dat vooral de blindheid van progressieve Amerikanen voor de werking van dit systeem problematisch is, omdat ook zij situaties niet vanuit het perspectief van hun 'zwarte' medeburgers kunnen zien en meestal geen idee hebben hoe die beperkt worden in tal van keuzes die ze moeten maken. Hoewel de Verenigde Staten Nederland niet zijn, zijn er uiteraard overeenkomsten als het om 'witte' reflexen gaat, om superioriteitsgevoelens of om het idee dat men als 'witte' mens zijn bevoorrechte positie zelf verdiend heeft. Een boek vol adviezen voor actie. Voorzien van eindnoten en een literatuuroverzicht ter verdere verdieping. Verberg tekst